- çöp
- is.1. Taxta, ağac, saman və s. parçacığı. Dişini çöplə təmizləmək. – Gəldiyev əlindəki kibrit çöpünü nəm çəkmiş zərflərin böyründən salır, bura-bura açırdı. M. C..2. Bədənin bir yerinə batmış belə qırıntı, tikan və s. <Səkinə Güllüyə:> Əlini mənə ver, çöpü çıxardım. H. Seyidbəyli.3. Boğazda (əsasən uşaqlarda) ilişib qalan sümük, tum qabığı və s. qırıntısı. Uşağın çöpünü çıxarmaq.4. bakt. Çöp şəklində mikrob, basil. Vərəm çöpü. – Müəyyən edilmişdir ki, efir yağının spirtli məhlulu . . bir sıra bakteriyaların bağırsaq çöplərini məhv edir. «Elm və həyat». Qarın yatalağı və qanlı ishal çöpləri 100-120 günədək salamat qalıb fəaliyyət göstərir. «Sağlam məişət uğrunda».◊ Çöp atmaq – eyni şeylər arasından bəxtəbəxt olaraq birini götürmək. Əriyib çöpə dönmək – xəstəlik və s. üzündən çox arıqlamaq, zəifləmək, üzülmək, qurumaq. Uşaq lap çöpə dönübdür. – Bəli, <adamlar> canları ilə, yəni bədənləri ilə, yəni fədakarlıq eləyib, əriyib çöpə dönüblər. C. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.